SECCIÓ 17

OR SUB COMPL d'INF no concertat

Oracions subordinades completives (o substantives) d'infinitiu no concertat

A més de les oracions d'infinitiu concertat, el llatí tenia un altre tipus de subordinades substantives d'infinitiu: les no concertades, és a dir, aquelles en què l'infinitiu compta amb un subjecte propi. Es tracta d'una estructura inexistent en català o castellà, però que possiblement et sonarà per l'anglès. Fixa't en la següent frase:


Pompey wants Caesar to come back


Si pares atenció, veuràs que el nom
Pompey és el subjecte del verb wants, mentre que el substantiu John fa de subjecte de l'infinitiu come (back). Fixa't, a més, que la frase no es pot traduir mot per mot al català. No seria gramatical dir *Pompeu vol Cèsar tornar. Per traduir correctament aquesta frase, cal convertir l'oració d'infinitiu en una subordinada substantiva introduïda per la conjunció que (completiva) i convertir l'infinitiu en un verb personal:


Pompeu vol que Cèsar torni


En llatí, les oracions d'infinitiu no concertat (també es poden anomenar oracions d'infinitiu amb subjecte propi) són una construcció paral·lela a la que acabem de veure en anglès:


Pompeius uult Caesarem redire



Subjecte i atribut de l'infinitiu en acusatiu. En l'exemple anterior podem observar que el subjecte de l'infinitiu va en cas acusatiu.


Pompeius     uult     Caesarem    redire

       Nom sg              3 sg pres                  Ac sg               inf pres act

       (Subj)                        (V)                     (Subj)                      (V)

                                                    ----------------------------------------------

                                                   or. sub. subst. d'infinitiu no concertat 

                                                                              (funció: CD)



Molt important!

Fins ara, quan hem trobat un acusatiu podíem pensar que era CD o, sobretot si duia una preposició, un CC. A partir d'ara, quan et trobis un acusatiu, has de contemplar la possibilitat que sigui el subjecte d'un infinitiu.


Igualment, quan els infinitius del verb copulatiu (esse o fuisse) duen atribut, aquest també va en cas acusatiu [1]:


Omnes   dicunt   Deos   esse   bonos.

    Nom pl        3 pl pres ind        Ac pl       inf pres          Ac pl

    (Subj)                 (V)                  (Subj)           (V)               (Atr)

                                              ---------------------------------------------

     or. sub. subst. d'infinitiu no concertat 

                                                                              (funció: CD)

Traducció: "Tots diuen que els déus són bons".


D'altra banda, una l'oració subordinada d'infinitiu no concertat farà respecta el verb de l'oració principal les mateixes funcions sintàctiques que ja vam veure per als usos nominals de l'infinitiu i per a les oracions d'infinitiu concertat: subjecte, complement directe, atribut.


NOTA:

[1] Això s'explica pel fet que l'atribut sempre ha de concerta en cas amb el subjecte (com que el subjecte de l'infinitiu va en acusatiu, l'atribut de l'infinitiu també ha d'anar en acusatiu.